Препев: Фросина Пандурска –Драмиќанин
Уредил: Билјана Стојановска
Branko Cvetkoski
Nevenka Macolić: ALAT ZA LJUBAVNA PISMA
OSMIJEH
kako mi se
nasmiješio
osmijeh
poput toga
u zlatnoj žili
u školjki bisernici
nastaje
na latici ruže
silazi s neba
i odmah se
natrag vrati
sva mudrost
jabuke
mjeseca
i svile
prešla mu je
usnama
i odjednom
sam bila
zagrljena
u bijelom
bogata
i svjesna
da je moj život
putovanje
k tom osmijehu
nasmiješi se
nemojmo razgovarati
Насмевка
Како само
ми се насмевна
таква насмевка
како во
златна жила
во бисерна школка
настанува
на ливче
од ружа
се симнува од небото
и веднаш се враќа
сета мудрост
од јаболкниците
месечината
и свилата
на усни му се сви
и одеднаш се најдов
прегрната
во бело
богата
и свесна
дека мојот
живот
е патување
кон таа насмевка
насмевни се
не мораме
да разговараме
Nevenka Macolić: ALAT ZA LJUBAVNA PISMA
KRONOLOGIJA S RADOŠĆU
kako sam se dobro
osjećala uz tebe
kao kraj ognjišta u kolibi
zimi
usred šume u kojoj sam
zalutala
ne pamtim što si mi govorio
tvoje dobre male riječi
mimo mene su nahranile
sva moja žedna tkiva
sada dolaze drugi
govore tvojim glasom
i ja se smiješim
a ne razumijem
što mi žele reći
Хронологија на радоста
Колку добро
се чувствував покрај тебе
Како покрај огниште во колиба
Во зима
среде шума
во која сум се загубила
Не паметам што ми зборуваше
Твоите добри зборови
Мирно го нахранија
Секое мое жедно ткиво
Сега доаѓаат други
Зборуваат со твојот глас
јас се смеам
И не разбирам
Што сакаат да ми кажат
Nevenka Macolić: ALAT ZA LJUBAVNA PISMA
NOĆ
što bismo
nas dvoje
tako sramotno
usamljenih
toliko oholo
prestarašenih
ove mokre noći
bez ijedne zvijezde
da nije
izmišljen
govor
Ноќ
А што со нас двајца
Така
Срамно
Осамени
Толку
Лошо
Престрашени
Во оваа влажна ноќ
Без ниту една ѕвезда
А да не беше измислен
говорот
Nevenka Macolić: ALAT ZA LJUBAVNA PISMA
DOK SPAVAŠ
razgledavam te
dok spavaš
kao jato riba
potonuli brod
dodirom
pokušavam otkriti
koliko te nemam
i gdje počinje
ona žilica srebra
iz tvog glasa
rastužujem se
nad tobom
kao školjkom
kojoj nedostaje
meki
živi dio
ulazim u miris
tvog sna već kao
u uspomenu
mislim
koliko ih je
usnulo kraj tebe
ovako samog
kao u smrti
a i ja ću te
napustiti
oprosti mi
ovu pjesmu
Додека спиеш
Те набљудувам
додека спиеш
како јато риби
потонат брод
со допир
се обидувам да откријам
колку те немам
и каде започнува
онаа сребрена жица
во твојот глас
Се растажувам
над тебе
како школка
на која и недостасува
мекиот
жив дел
Влегувам во мирисот
на твојот сон како
во спомен
и си мислам
колку ли сонувале
покрај тебе
вака сам
како во смрт
а и јас ќе те
напуштам
Прости ми ја
оваа песна
Nevenka Macolić: ALAT ZA LJUBAVNA PISMA
VRSTE UNUTAR VRSTE
postoje tri vrste ljudi
oni koji vole
oni koji su ravnodušni
i oni koji mrze životinje
međusobno se ne razumiju
jedni drugima
ništa ne mogu objasniti
Видови во видовите
постојат три вида луѓе
оние кои сакаат
оние кои се рамнодушни
и оние кои мразат животни
не се разбираат меѓусебно
еден со друг
не можат ништо да објаснат
Nevenka Macolić: ALAT ZA LJUBAVNA PISMA
PRIČA O MAZNOJ MAČKI
zvali su je Maza
jer se neprestano umiljavala
bila je mlada kad su je izbacili
i otišli na skijanje
klala je susjedu piliće
a potom mu se mazila uz nogu
pa ju je odnio u sklonište
zima je
nitko po nju ne dolazi
zaboravljena ondje još čeka
više se ne mazi
a vrijeme joj kapa
curi
istječe
Приказна за мазната мачка
ја викаа Маза
бидејќи постојано се умилкуваше
била млада кога ја избркале
и отишле на скијање
му ги давела пилињата на соседот
студено е
никој не доаѓа по неа
заборавена таму сё уште чека
повеќе не се умилкува
а нејзиното време капе
тече
истекува
Nevenka Macolić: ALAT ZA LJUBAVNA PISMA
O LJUBAVI ZA ŽIVOTINJE
ljudi uvijek
prevare životinje
govore kako su im drage
miluju ih
pa ih zakolju i pojedu
deru im polumrtvima kože
za svoje cipele i kapute
kao vole ih
pa na njima mjesecima
rade krvave pokuse
napuštaju « ljubimce »
bacajući ih po cestama
iz jurećih automobila
na smrt iscrpljuju koćenjem
rasplodne rasne ženke
voze mladunčad u klaonice
nakon što su se s njima naigrala djeca
ubijaju iz obijesti po lovištima
drže ih na životu
u smradu i mraku uzgajališta
točno onoliko koliko donose novac
tovare na njih preteške terete
transportiraju ih u klaonice
poput vreća krumpira
jašu ih do iznemoglosti
pretuku na smrt kad su loše volje
ljudi uvijek
ravnodušno
iz koristoljublja
izdaju životinje
a one im pokoljenjima
unatoč svim užasima
vjeruju i služe
За љубовта кон животните
луѓето секогаш
ги мамат животните
кажуваат колку им се драги
ги галат
па ги колат и ги јадат
полумртви им ги дерат кожите
за нивните чевли и палта
божем ги сакаат
па со месеци врз нив
прават крвави експерименти
ги оставаат „миленичињата“
фрлајќи ги по патиштата
од забрзаните автомобили
до смрт ги исцрпуваат со сопирање
расните женки за плодење
ги возат младенчињата во кланици
откако децата се наиграле со нив
ги убиваат бесчувствено по ловиштата
ги одржуваат живи
во смрдеата и темнината на фармите
точно онолку колку што носат пари
ги товараат со претешки товари
ги транспортираат во кланиците
како вреќи со компири
ги јаваат до исцрпеност
ги претепуваат до смрт кога се нерасположени
луѓето секогаш
рамнодушно
од алчност
ги изневеруваат животните
и тие со генерации
и покрај сите ужаси
им веруваат и им служат
Nevenka Macolić: ALAT ZA LJUBAVNA PISMA
SFINGA
u okviru
od njihovih fotografija
s ogrlicom od očiju
mojih mrtvih životinja
šećem pokraj njihovih grobova
stražarim poput sfinge
nad njihovim krznima
tonem u živi pijesak uspomena
učeći od njih
strpljivo bolovati
i tiho umrijeti
Сфинга
во рамката
од нивните фотографии
со синџирче од очите
на моите мртви животни
шетам покрај нивните гробови
стражарам како сфинга
над нивните крзна
тонам во живиот песок на спомените
учејќи од нив
трпеливо да боледувам
и тивко да умрам
Nevenka Macolić: ALAT ZA LJUBAVNA PISMA
BASNA
dok sam bila vučica
dolazio mi je u brlog
moj vuk
nježno me lizao iza uha
a ja sam ga milovala
po njuški i trbuhu
šape su mi bile mekane
a izoštreni pandže i zubi
lovila sam po cijeloj šumi
sita sam grlila svojega muža
i rađala svakoga proljeća
nekoliko vučića
začetih iz ljubavi
sada me drže u mraku
kažu da sam izišla iz mode
mirišem po naftalinu
linjam se i ostavljam
mrtvu dlaku
po drugim kaputima
Басна
додека бев волчица
доаѓаше во моето дувло
мојот волк
нежно ме лижеше зад увото
а јас го галев
по муцката и стомакот
шепите му беа меки
и со изострените канџи и заби
ловев низ целата шума
ненаситно го прегрнував својот маж
и му раѓав секоја пролет
неколку волчиња
зачнати од љубов
сега ме држат во темнина
велат дека сум надвор од мода
мирисам на нафталин
се митарам и оставам
мртви руна
на други палта
Nevenka Macolić: ALAT ZA LJUBAVNA PISMA
PASJA LJUBAVNA
u sjeni tvoga psa
kojega poput predmeta
vežeš lancem
dodiruju me vlažne njuške
svih mojih mrtvih pasa
iz mraka njegove kućice
mašu mi njihovi
zauvijek podvinuti repovi
taj tvoj ubogi čuvar dvorišta
govori mi tijelom
koliko mu nedostaje
milovanje tvoje ruke
katkad tek jedan
dugi radosni pogled izjutra
na rastanku
ukrasi nam uspomene
ljubavniče
barem odveži tu životinju
Кучешка, љубовна
во сенката на твоето куче
кое како предмет
го врзуваш со синџир
ме допира влажната муцка
на сите мои мртви кучиња
од темнината на неговата куќичка
ми мавтаат нивните
засекогаш подвиткани опашки
кутриот твој чувар на дворот
ми зборува со телото
колку му недостига
милувањето на твојата рака
понекогаш само еден
долг радосен утрински поглед
на разделба
ќе ни ги разубави спомените
љубовнику
барем одврзи го тоа животно